آیا تا به حال به این موضوع فکر کردهاید که چگونه هزاران کالا، از یک سوزن کوچک تا یک دستگاه صنعتی عظیم، از نقطهای به نقطه دیگر در سراسر جهان جابجا میشوند؟ این فرآیند پیچیده که به آن حمل و نقل بینالمللی میگویند، شامل مراحل مختلفی است که یکی از حیاتیترین آنها بارچینی است. بارچینی، هنری است که به ظاهر ساده مینماید اما تفاوت میان رسیدن سالم و به موقع بار به مقصد یا بروز خسارت و تأخیرهای ناخواسته را رقم میزند. در این میان، آشنایی با مفهوم بار قابل بارچینی و بار غیر قابل بارچینی نه تنها برای فعالان صنعت حمل و نقل، بلکه برای هر کسی که قصد ارسال یا دریافت کالا از طریق فریت بار را دارد، از اهمیت بالایی برخوردار است.
تفاوت قابل بارچینی و غیر قابل بارچینی در فریت بار
یکی از مهمترین طبقهبندیها در صنعت حمل و نقل بینالمللی، تقسیمبندی بارها به دو دسته قابل بارچینی و غیر قابل بارچینی است. این تمایز، نه تنها بر نحوه جابجایی و بستهبندی کالا تاثیرگذار است، بلکه مستقیماً بر هزینههای حمل و نقل و حتی زمان تحویل نیز اثر میگذارد. درک این تفاوت، به فرستنده و گیرنده کالا کمک میکند تا با انتخاب روش صحیح، از بروز مشکلات احتمالی جلوگیری کرده و فرآیند حمل را به بهترین شکل ممکن مدیریت کنند.
بار قابل بارچینی چیست؟
بار قابل بارچینی به بارهایی اطلاق میشود که میتوان بارهای دیگری را روی آنها قرار داد، بدون اینکه به خود بار یا بارهای زیرین آسیبی وارد شود. این نوع بارها معمولاً دارای سطحی صاف و محکم هستند که تحمل وزن بارهای دیگر را دارند و از استحکام کافی برای مقاومت در برابر فشارهای وارده در طول حمل و نقل برخوردارند. بارهایی که به صورت پالت شده و منظم بستهبندی شدهاند، معمولاً در این دسته قرار میگیرند، زیرا پالتها امکان قرارگیری بارهای دیگر را به صورت منظم و پایدار فراهم میکنند.
بار غیر قابل بارچینی چیست؟
بار غیر قابل بارچینی به بارهایی گفته میشود که به دلیل ماهیت خاص خود، نمیتوان بارهای دیگری را روی آنها قرار داد. این بارها ممکن است به دلیل شکنندگی، ابعاد نامنظم، شکل خاص، وزن زیاد، یا ماهیت حساس، نیاز به فضای اختصاصی داشته باشند و هرگونه فشار یا بارگذاری روی آنها میتواند منجر به آسیب دیدگی شود. به عنوان مثال، بارهای شکستنی قابل بارچینی نیستند. این نوع بارها نیازمند تمهیدات خاصی در فرآیند بارچینی هستند تا از هرگونه فشار یا برخورد با بارهای دیگر جلوگیری شود.
چه عواملی باعث غیر قابل بارچینی شدن بار میشود؟
عوامل متعددی میتوانند یک بار را از حالت قابل بارچینی خارج کرده و آن را در دسته بارهای غیر قابل بارچینی قرار دهند. اولین و مهمترین عامل، شکنندگی و حساسیت بار است. کالاهایی مانند شیشه، سرامیک، تجهیزات الکترونیکی حساس و اقلام هنری به دلیل ساختار ظریف و آسیبپذیرشان، نمیتوانند تحت فشار قرار گیرند و بنابراین غیر قابل بارچینی محسوب میشوند. دومین عامل، ابعاد نامنظم یا غیر استاندارد بار است. بارهایی با اشکال هندسی نامتعارف یا ابعادی که از استانداردهای معمول فراتر میروند، امکان قرارگیری منظم بارهای دیگر را روی خود ندارند. به عنوان مثال، یک مجسمه بزرگ یا یک قطعه ماشینآلات با زوایای خاص، معمولاً غیر قابل بارچینی هستند. سومین عامل، وزن بسیار زیاد بار است که ممکن است به دلیل فشار بیش از حد به بارهای زیرین، مانع از قرارگیری بارهای دیگر روی آن شود.
مثالهایی از بارهای قابل و غیر قابل بارچینی
برای درک بهتر مفاهیم قابل و غیر قابل بارچینی، ارائه مثالهای واقعی بسیار کمککننده است. از جمله بارهای قابل بارچینی میتوان به جعبههای کارتنی محکم و استاندارد حاوی پوشاک، کتاب، لوازم خانگی کوچک که به صورت پالت شده و منظم روی هم چیده شدهاند، اشاره کرد. همچنین، بستههای محکم و مکعبی شکل از مواد اولیه صنعتی، اگر دارای سطح صاف و توانایی تحمل فشار باشند، در این دسته قرار میگیرند. در مقابل، بارهای غیر قابل بارچینی مثالهای متنوعی دارند. یک تلویزیون صفحه تخت بزرگ به دلیل شکنندگی و نیاز به حمل در وضعیت عمودی، نمونهای از بار غیر قابل بارچینی است.
مزایا و معایب هر نوع بار در فریت
هر یک از انواع بارچینی، یعنی قابل بارچینی و غیر قابل بارچینی، دارای مزایا و معایب خاص خود هستند که درک آنها برای فرستنده کالا ضروری است. مزایای بارهای قابل بارچینی شامل بهینهسازی فضای بار در کانتینر یا هواپیما، کاهش هزینههای حمل و نقل به دلیل استفاده مؤثرتر از فضا، سهولت در بارگیری و تخلیه، و کاهش احتمال آسیب دیدگی به دلیل چیدمان منظم است. این نوع بارها معمولاً سرعت بارچینی بالاتری دارند و زمان بارگیری و تخلیه کمتری را به خود اختصاص میدهند. در مقابل، معایب بارهای قابل بارچینی بسیار کمتر است و عمدتاً به نیاز به بستهبندی استاندارد و محکم بازمیگردد.
از سوی دیگر، مزایای بارهای غیر قابل بارچینی به طور مستقیم به حفظ سلامت و ایمنی کالا در طول حمل و نقل مربوط میشود. با عدم قرارگیری بار دیگر روی آنها، ریسک شکستگی، له شدن یا آسیب دیدگی به حداقل میرسد. این امر به ویژه برای کالاهای حساس و با ارزش از اهمیت بالایی برخوردار است. اما معایب بارهای غیر قابل بارچینی بسیار ملموستر هستند. اولین و مهمترین عیب، افزایش هزینههای حمل و نقل است، زیرا این بارها فضای بیشتری را اشغال میکنند و از ظرفیت کامل وسیله حمل و نقل استفاده نمیکنند.
تاثیر بارچینی در هزینه فریت بار هوایی و دریایی
یکی از مهمترین جنبههایی که تفاوت بین بار قابل بارچینی و غیر قابل بارچینی را برجسته میکند، تأثیر مستقیم آن بر هزینههای حمل و نقل است. در هر دو روش حمل هوایی و دریایی، فضای اشغالی توسط بار، عامل تعیینکنندهای در محاسبه کرایه حمل است. بارهای قابل بارچینی، به دلیل امکان چیدمان منظم و استفاده بهینه از فضای موجود، منجر به کاهش چشمگیر هزینههای حمل و نقل میشوند. این امر به ویژه در حمل و نقل هوایی که فضای محدود و گرانبها است، اهمیت بیشتری پیدا میکند. با پالت بندی کالا و بستهبندی مناسب، میتوان حداکثر استفاده را از فضای کانتینر یا کابین هواپیما برد و در نتیجه هزینه هر واحد کالا را کاهش داد.
در مقابل، بارهای غیر قابل بارچینی به دلیل اینکه نمیتوان بارهای دیگری را روی آنها قرار داد، فضای بیشتری را به خود اختصاص میدهند. این فضای از دست رفته یا فضای مرده باعث میشود که هزینه حمل این بارها به صورت حجمی محاسبه شود و به مراتب بالاتر از بارهای قابل بارچینی باشد. شرکتهای حمل و نقل برای جبران این فضای اشغالی و عدم امکان استفاده بهینه از ظرفیت بار، تعرفههای بیشتری را برای این نوع بارها در نظر میگیرند. این موضوع در بارچینی در فریت بار، بارچینی در حمل هوایی و دریایی به صورت یک اصل اساسی تلقی میشود. هزینه بار غیر قابل بارچینی معمولاً بر اساس حجم واقعی یا حجمی محاسبه میشود که بار اشغال میکند، نه صرفاً وزن آن.
نکات کلیدی در بستهبندی بارهای غیر قابل بارچینی
بستهبندی مناسب برای بارهای غیر قابل بارچینی از اهمیت حیاتی برخوردار است. از آنجایی که این بارها حساستر هستند و نمیتوان بارهای دیگری را روی آنها قرار داد، بستهبندی باید به گونهای باشد که حداکثر محافظت را از کالا به عمل آورد و از هرگونه آسیب احتمالی در طول فرآیند حمل و نقل جلوگیری کند. یکی از اصول بارچینی حرفهای برای این نوع بارها، استفاده از مواد بستهبندی مقاوم و با کیفیت است که بتواند ضربات و فشارهای احتمالی را جذب کند. استفاده از پالتهای مناسب، جعبههای چوبی مستحکم، فومهای ضربهگیر، پلاستیک حبابدار و تسمهکشی محکم برای تثبیت بار، از جمله نکات مهم در این زمینه است. همچنین، استفاده از علائم هشدار دهنده مانند شکستنی (Fragile)، بالا به پایین (This Side Up) و عدم بارچینی (Do Not Stack) روی بستهبندی، به پرسنل باربری کمک میکند تا با احتیاط بیشتری با بار برخورد کنند.
قوانین گمرکی مربوط به بارچینی کالا
قوانین گمرکی نقش مهمی در فرآیند بارچینی و ترخیص کالا دارند. هر کشور ممکن است مقررات خاص خود را در خصوص طبقهبندی بارها در گمرک، بستهبندی و حتی نحوه بارچینی کالا در کانتینرها یا هواپیماها داشته باشد. عدم رعایت این قوانین میتواند منجر به تأخیر در ترخیص کالا، جریمههای مالی و حتی بازگرداندن بار به مبدأ شود. به عنوان مثال، برخی کشورها برای بارهای خاص مانند مواد خطرناک یا کالاهای آسیبپذیر، مقررات سختگیرانهتری در مورد بستهبندی و بارچینی دارند. همچنین، در بسیاری از موارد، لازم است که محتویات بار به دقت در اسناد گمرکی قید شود و نوع بارچینی (قابل یا غیر قابل بارچینی) نیز مشخص گردد.
چطور بار خود را قابل بارچینی کنیم؟
قابل بارچینی کردن بار، به معنای اصلاح یا بهبود بستهبندی و ساختار بار است تا امکان قرارگیری بارهای دیگر روی آن فراهم شود. این امر میتواند به کاهش هزینههای حمل و نقل و سهولت در فرآیند بارچینی کمک کند. اولین قدم، استفاده از پالت استاندارد و محکم است. پالتها نه تنها حمل و نقل بار را آسان میکنند، بلکه سطحی صاف و محکم برای قرارگیری بارهای دیگر فراهم میآورند. دومین نکته، بستهبندی مکعبی و منظم است. بارهای با اشکال نامنظم کمتر قابل بارچینی هستند، بنابراین تلاش برای بستهبندی آنها در قالبهای مکعبی یا مستطیلی میتواند به این امر کمک کند. سومین اقدام، تقویت ساختار داخلی بستهبندی است. استفاده از ساپورتهای داخلی، فومهای فشرده یا ستونهای مقوایی در داخل جعبه میتواند مقاومت آن را در برابر فشار افزایش دهد. چهارمین نکته، استفاده از بستهبندیهای تکی و قابل چیدمان به جای بارهای فلهای در مقابل بار پالت شده است، به این معنی که کالاهای کوچک را به صورت تکی بستهبندی کرده و سپس آنها را در جعبههای بزرگتر و قابل چیدمان قرار دهید.
اشتباهات رایج در تشخیص نوع بارچینی
تشخیص اشتباه نوع بارچینی میتواند منجر به مشکلات متعددی در فرآیند حمل و نقل شود. یکی از رایجترین اشتباهات، عدم توجه به شکنندگی واقعی کالا است. گاهی اوقات، فرستندگان تصور میکنند که کالای آنها به اندازه کافی محکم است، در حالی که در مواجهه با فشارهای وارده در طول حمل و نقل، آسیبپذیر خواهد بود. اشتباه دیگر، بستهبندی نامناسب و ناکافی است. یک بستهبندی ضعیف، حتی برای بارهای قابل بارچینی، میتواند آن را به بار غیر قابل بارچینی تبدیل کند. همچنین، نادیده گرفتن ابعاد و شکل نامنظم بار و تلاش برای قابل بارچینی کردن آن، میتواند منجر به آسیب دیدگی هم به بار خود و هم به بارهای دیگر شود.
نحوه محاسبه هزینه حمل بر اساس نوع بارچینی
نحوه محاسبه هزینه حمل بر اساس نوع بارچینی، یکی از پیچیدهترین جنبهها در فریت بار است. برای بارهای قابل بارچینی، محاسبه هزینه معمولاً بر اساس وزن واقعی یا وزن حجمی (هر کدام که بیشتر باشد) انجام میشود. وزن حجمی بر اساس ابعاد بار (طول × عرض × ارتفاع) تقسیم بر یک ضریب استاندارد (معمولاً ۶۰۰۰ برای حمل هوایی و ۵۰۰۰ برای حمل دریایی) محاسبه میشود. اما برای بارهای غیر قابل بارچینی، محاسبه متفاوت است. از آنجایی که این بارها فضای بیشتری را اشغال میکنند، معمولاً یک فضای مرده یا فضای اشغالی برای آنها در نظر گرفته میشود. به عنوان مثال، اگر بار شما غیر قابل بارچینی باشد و ۱ متر مربع از فضای کانتینر را اشغال کند، حتی اگر وزن کمی داشته باشد، ممکن است هزینه آن بر اساس فضای اشغالی و با ضریب بالاتری محاسبه شود.
تفاوت بارچینی در پروازهای کارگو و فریت مسافری
بارچینی در پروازهای کارگو و فریت مسافری، اگرچه هر دو به منظور حمل و نقل کالا صورت میگیرند، اما تفاوتهای اساسی دارند. در پروازهای کارگو (هواپیماهای باری اختصاصی)، فضای بار به مراتب بیشتر و انعطافپذیرتر است. در این پروازها، معمولاً بارها به صورت پالتهای بزرگ و کانتینرهای مخصوص بارگیری میشوند و امکان بارچینی بهینهتر و چیدمان تخصصیتر بارها فراهم است. پروازهای کارگو ظرفیت حمل بارهای سنگین، حجیم و حتی بارهای غیر قابل بارچینی بزرگ را دارند و اغلب با تجهیزات خاصی برای بارگیری این نوع کالاها مجهز هستند.
اما در فریت مسافری (بخش بار هواپیماهای مسافربری)، فضای بار محدودتر و دارای ابعاد مشخصی است. در این نوع پروازها، بارهای قابل بارچینی که دارای ابعاد و وزن استاندارد هستند، ترجیح داده میشوند. بارهای غیر قابل بارچینی یا بارهای با ابعاد بزرگ و نامتعارف، معمولاً در فریت مسافری قابل حمل نیستند یا با محدودیتهای بسیار زیادی مواجه میشوند.
چگونه شرکت حملونقل نوع بارچینی را تعیین میکند؟
شرکتهای حملونقل برای تعیین نوع بارچینی (قابل یا غیر قابل بارچینی)، از روشها و معیارهای مشخصی استفاده میکنند. اولین گام، بررسی دقیق اطلاعات بار است که توسط فرستنده ارائه میشود. این اطلاعات شامل ابعاد، وزن، محتویات، نوع بستهبندی و هرگونه ویژگی خاص دیگر بار است. در برخی موارد، شرکت حملونقل ممکن است درخواست مشاهده فیزیکی بار را داشته باشد تا از صحت اطلاعات اطمینان حاصل کند و ارزیابی دقیقتری انجام دهد.
معیارهای اصلی برای تعیین نوع بارچینی عبارتند از: استحکام بستهبندی (آیا میتواند وزن بارهای دیگر را تحمل کند؟)، شکل و ابعاد بار (آیا سطح صاف و منظمی برای قرارگیری بارهای دیگر دارد؟)، میزان شکنندگی کالا و مقررات داخلی شرکت حمل و نقل در خصوص بارچینی.
نقش بستهبندی در تغییر وضعیت بارچینی
بستهبندی، فراتر از یک پوشش ساده برای کالا، نقشی محوری در تعیین وضعیت قابل بارچینی بودن یا نبودن آن ایفا میکند. یک بستهبندی حرفهای و استاندارد، میتواند یک بار را از حالت غیر قابل بارچینی به قابل بارچینی تبدیل کند. به عنوان مثال، یک دستگاه الکترونیکی حساس که به خودی خود شکننده و غیر قابل بارچینی است، با قرار گرفتن در یک جعبه چوبی محکم، دارای فومهای ضربهگیر داخلی و پالتبندی مناسب، میتواند به یک بار قابل بارچینی تبدیل شود. این امر به دلیل افزایش استحکام و مقاومت بستهبندی در برابر فشار و ضربه است.
از سوی دیگر، یک بستهبندی ضعیف و نامناسب، حتی برای کالاهایی که ذاتاً قابل بارچینی هستند، میتواند منجر به غیر قابل بارچینی شدن آنها شود. به عنوان مثال، اگر جعبههای پوشاک به صورت نامنظم و بدون پالتبندی صحیح روی هم چیده شوند، ممکن است در طول حمل و نقل آسیب ببینند و غیر قابل بارچینی محسوب شوند.
تاثیر بارچینی در زمان تحویل بار
علاوه بر تأثیر بر هزینه، نوع بارچینی نقش مهمی در زمان تحویل بار نیز ایفا میکند. بارهای قابل بارچینی، به دلیل سهولت در بارگیری و تخلیه و امکان استفاده بهینه از فضای بار، معمولاً با سرعت بیشتری جابجا میشوند. فرآیند چیدمان این بارها در هواپیما یا کانتینر، سریعتر و کارآمدتر است و این امر به نوبه خود، به تسریع در زمان ارسال و رسیدن بار به مقصد کمک میکند.
در مقابل، بارهای غیر قابل بارچینی، به دلیل نیاز به دقت بیشتر در چیدمان و احتمال نیاز به تجهیزات خاص برای بارگیری و تخلیه، ممکن است باعث تأخیر در فرآیند حمل و نقل شوند. یافتن فضای مناسب برای این بارها در هواپیما یا کانتینر، نیازمند زمان و برنامهریزی بیشتری است. همچنین، در برخی موارد، ممکن است لازم باشد منتظر بمانند تا فضای مناسب برای آنها فراهم شود. این امر میتواند به طور مستقیم بر زمان تحویل نهایی بار تأثیر بگذارد. شرکت جهان کالاکارگو با سالها تجربه در زمینه فریت بار هوایی و دریایی، با بهرهگیری از متخصصین مجرب و رعایت اصول بارچینی حرفهای، تلاش میکند تا بریتفاوت بار عادی با بار خاص، بارهای شما را در کوتاهترین زمان و با بالاترین ایمنی به مقصد برساند.
شماره فریت بار شرکت جهان کالا کارگو:
برای کسب اطلاعات بیشتر و مشاوره رایگان، میتوانید با یکی از شمارههای زیر تماس بگیرید:
سخن پایانی
دنیای حمل و نقل بینالمللی، دنیایی پر از جزئیات و ظرایف است که آشنایی با هر یک از آنها میتواند به شما در صرفهجویی در زمان و هزینه کمک کند. تفاوت قابل بارچینی و غیر قابل بارچینی، تنها یکی از این جزئیات مهم است که نادیده گرفتن آن میتواند منجر به بروز مشکلات غیرقابل پیشبینی شود. امیدواریم این مقاله جامع و کاربردی، توانسته باشد ابهامات شما را در این زمینه برطرف سازد و دیدی روشنتر از فرآیندهای پشت پرده حمل و نقل بینالمللی به شما بدهد. همواره به یاد داشته باشید که دانش، کلید موفقیت در هر زمینهای است، به ویژه در حوزهای به پیچیدگی فریت بار. با کسب اطلاعات کافی و همکاری با متخصصین این حوزه، میتوانید تجربهای بیدغدغه و موفق از ارسال یا دریافت کالاهای خود داشته باشید.
سوالات متداول درمورد بارچینی در حمل هوایی و دریایی
۱- تفاوت بار قابل بارچینی و غیر قابل بارچینی چیست؟
بار قابل بارچینی میتواند بار دیگری را روی خود تحمل کند، مثل جعبههای پالتشده. اما بار غیر قابل بارچینی مثل کالاهای شکننده یا سنگین، تحمل وزن اضافی را ندارد.
۲- چرا بار غیر قابل بارچینی هزینه فریت بالاتری دارد؟
چون فضای بیشتری اشغال میکند و امکان چیدمان بار دیگر روی آن نیست، در نتیجه شرکت حملونقل هزینه حمل را بر اساس فضای حجمی بیشتر محاسبه میکند.
۳- چطور میتوان بار را قابل بارچینی کرد؟
با پالتبندی استاندارد، بستهبندی مکعبی، استفاده از فوم محافظ و تقویت ساختار داخلی، میتوان بسیاری از بارها را قابل بارچینی کرد.